کاوش‌های دکتر نگهبان پس از آرامگاه‌های هفت تپه، منجر به شناسایی دو سکوی خشتی گردید. کاوش در بخش سکوی شماره یک که به ساختمان شماره یک نیز معروف است منجر به شناسایی اتاق‌ها و سالن‌های مختلفی در پیرامون این سکو شد. در بخش شرقی این سکو یک کارگاه، یک سالن و یک حیاط با کوره کاوش گردید. همچنین در یکی از اتاق‌های کاوش شده در بخش شمالی این سکوی خشتی تعداد زیادی الواح گلی بدست آمده است. این کاوش‌ها منجر به کشف سر یک مجسمه سفالی و احتمالاً یک ماسک سفالی، تعداد زیادی اشیای فلزی، ظروف سفالی، پیکرک‌های انسانی و حیوانی و اثر مهر گردید. آثار معماری و اشیای بدست آمده در این کاوش‌ها و همچنین مطالعه گل نوشته‌های بدست آمده از این محوطه منعکس کننده این موضوع بود که هفت‌تپه نه یک استقرار کوچک بلکه یک شهر بزرگ مربوط به اواسط هزاره دوم ق. م. یا به‌عبارت دیگر متعلق به قرن ۱۵ و ۱۴ پیش از میلاد است. این کاوش‌ها منجر به شناخت دقیق‌تری از محوطه باستانی هفت‌تپه و دوره پادشاهی تپتی‌آهار و اینشوشیناک شر ایلانی شد.